Wij eisen de nacht op: van Dolle Mina’s tot nu

16 september 2025 In augustus 2025 werden we allemaal opgeschrikt door de moord op de 17-jarige Lisa. Haar dood veroorzaakte niet alleen ongeloof en verdriet, maar ook een golf van maatschappelijke woede. Jongeren, meiden en jongens, vrouwen en mannen kwamen massaal de straat op om een duidelijk signaal af te geven: het is genoeg. Vrouwen en meisjes moeten zich veilig kunnen voelen – thuis, op straat, overdag én ’s nachts.De protesten die volgden sloten aan bij een lange traditie van feministische bewegingen in Nederland. Twee namen kwamen daarbij steeds terug: de Dolle Mina’s van de jaren ’70, en de hedendaagse beweging Wij eisen de nacht op. Beide drukken dezelfde kern uit: het recht van vrouwen om zich vrij, veilig en zichtbaar te bewegen in de samenleving.

de Dolle Mina's bron: Collectie Atria

De Dolle Mina’s: feminisme in actie

In de vroege jaren ’70 ontstonden de Dolle Mina’s, een radicale feministische actiegroep die op creatieve en confronterende manieren streed voor vrouwenrechten. Ze eisten gelijke lonen, betere toegang tot anticonceptie, en vooral: zeggenschap over hun eigen lichaam en leven.De Dolle Mina’s stonden bekend om hun ludieke acties. Zo ketenden ze zich vast aan het standbeeld van Wilhelmina Drucker, voerden ze protesten bij gynaecologen en lieten ze het taboe op abortus en seksuele vrijheid niet onbesproken. Hun acties waren fel, zichtbaar en vaak schokkend voor de gevestigde orde. Maar ze hadden impact: veel van hun eisen vonden uiteindelijk weerklank in beleid en maatschappelijke verandering.De boodschap van de Dolle Mina’s was duidelijk: vrouwen moeten niet alleen formeel gelijk zijn, maar zich ook daadwerkelijk vrij en veilig voelen in hun dagelijks leven.

Wij eisen de nacht op: vrouwen eisen ruimte terug

Ruim vijftig jaar later klinkt diezelfde boodschap opnieuw, maar in een moderne vorm. De beweging Wij eisen de nacht op ontstond na een reeks incidenten waarbij vrouwen slachtoffer werden van straatintimidatie en seksueel geweld. De naam verwijst naar het recht van vrouwen om ’s nachts de straat op te gaan zonder angst voor gevaar.Sindsdien zijn er in verschillende steden nachtwandelingen georganiseerd, waarbij vrouwen samen de straten innemen. Deze wandelingen zijn zowel protest als symbool: het gaat om zichtbaarheid, solidariteit en het terugclaimen van de publieke ruimte. Jongeren spelen hierin vaak een actieve rol: van spandoeken maken tot toespraken geven en campagnes voeren op sociale media.Ons platform sluit hier direct op aan: een plek waar jonge vrouwen niet alleen hun verhaal kwijt kunnen, maar ook informatie en inspiratie vinden om hun stem te laten horen.

Een beweging van toen én nu

Wat de protesten na Lisa’s dood zo krachtig maakt, is dat ze laten zien dat feminisme nooit “af” is. Waar de Dolle Mina’s in de jaren ’70 streden voor zeggenschap en rechten, en Wij eisen de nacht op zich richt op veiligheid en zichtbaarheid in de publieke ruimte, hebben beide bewegingen één duidelijke overeenkomst: vrouwen nemen het heft in eigen hand. Voor jonge meiden van nu biedt dit een belangrijk perspectief. De strijd van vroeger is niet slechts geschiedenis, maar een inspiratiebron. De acties van vandaag zijn niet alleen verzet, maar ook een belofte aan de toekomst: dat de samenleving veiliger, gelijker en vrijer kan worden.

Bij Niet meer van deze tijd volgen we alle ontwikkelingen op de voet. De protesten, de nieuwe initiatieven en de bewegingen die voortkomen uit de roep om veiligheid en vrijheid voor vrouwen laten zien hoe krachtig solidariteit kan zijn. We weten dat dit geen strijd is die in één dag of met één actie gewonnen wordt. Daarom zullen wij hier regelmatig updates delen: over de initiatieven die ontstaan, de verhalen van jonge meiden die zich uitspreken, en de bewegingen die ons allemaal raken. Want dit is niet alleen geschiedenis in de maak – dit is onze gezamenlijke toekomst.

Samen blijven we het gesprek voeren, de vinger aan de pols houden en een veilige plek bieden waar jij je verhaal kwijt kunt.